ဘ၀ဆိုတဲ့ သစ္ကိုင္းၾကီးကို
ဆဲြခိုရင္း အဆိပ္ပါတဲ့ပ်ားရည္ကို
မက္ေမာစြာနဲ ့ေသာက္သံုးခဲ့မိတဲ့
အမိုက္ေမွာင္ထဲကလူသား
ကမာၻေလာကတြက္ အလင္းထက္
အိမ္တံခါးကိုပင္ မစြန္ ့နိုင္တဲ့
အတၱ၀ါဒတြင္ စီးေမ်ာ
တေသာေသာနဲ ့၀ဲကာပါ။
ဆယ္စုနွစ္ေတြ ဘယ္လိုကုန္လြန္ေသာ္လည္း
ေၿပးေသာ္လည္းမေရာက္
သြားရင္းပင္လမ္းေပ်ာက္
ေၾသာ္ သံသရာထဲကငါ…….
သံုးဆယ့္ေလးပင္ေရာက္ပါေပါ့လား။
ဧပရယ္ေဆြေဆြ
0 comments:
Post a Comment