အေရာင္ရင့္တဲ့ပန္းရိုင္းရဲ
့
ကပိုကယိုအလွမွာ
ဘ၀နဲ
့ရင္းၿပီး ေငးမိခဲ့တဲ့ငါ……
မိုးမဲ့တဲ့
ေတာနက္ရဲ ့
မီးခင္းတဲ့ပန္းခင္းထဲမွာ
ေလ်ွာက္လွမ္းခ်င္ခဲ့တဲ့
ငါ…..
အခ်စ္ကင္းတဲ့
ေကာင္းကင္ရဲ ့
ရင္ခြင္ခါးခါးကိုမွ
မက္ေမာေနမိခဲ့တဲ့
ငါ…..
သံစဥ္မရွင္းတဲ့
ခ်စ္ၿခင္းရဲ ့
ေတးတစ္ပုဒ္ကိုမွ
သြားဆိုခ်င္မိခဲ့တဲ့
ငါ……
နက္မွန္းသိေပမဲ့
ထိုတြင္းကိုပဲ
နက္နက္တူး
ရင္ခြင္ဦးဆိုတဲ့
အသိထူးက
ငါ့ကို
လူမိုက္ၿဖစ္ေစခဲ့ၿပီေလ။
0 comments:
Post a Comment