တစစ္စစ္နာက်င္ကိုက္ခဲေနတဲ႔
အသိတစ္စုံကႏွလုံးသားကိုေျခမြေနခဲ႔
ခြဲရမယ္ဆိုတဲ႔အသိနဲ႔
ငါႏွစ္ခါေသဆုံးခဲ႔ရတယ္။
ငါစိုက္ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ဥယာဥ္ငယ္
မလိုသူေျခြယူဖ်က္ခ်ိဳးသြားမွာစိုးရိမ္မိတယ္။
ဆႏၵနဲ႔ဘဝဘယ္ခ်ိန္မွာထပ္တူက်ပါ႔မလဲ
ေဝးကြာျခင္းလက္တံတစ္စုံရယ္
အခ်ိန္ေတြေစာလြန္းပါေသးတယ္။
နာရီေတြေနာက္ျပန္ဆုတ္
ေနာင္တေတြလွလွပပထုပ္ျပီး
ငါႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္။
ေလသင္႔ရာေမႊး
လူတိုင္းရင္ကိုေအးျမပါေစေတာ႔
ဥယာဥ္ငယ္...။
ဖရဲသီးေလးတစ္လုံးရဲ႕မ်က္ရည္
0 comments:
Post a Comment